Dyrektywa Azotanowa to podstawowy dokument Unii Europejskiej w sprawie ochrony wód przed zanieczyszczeniami, powodowanymi przez azotany pochodzące ze źródeł związanych z rolnictwem, oraz zapobiegania dalszemu zanieczyszczeniu.
Dyrektywa azotanowa ma się przyczynić do ograniczenia azotu ze źródeł rolniczych do wszelkich śródlądowych cieków wodnych oraz morza.
Zanieczyszczenie wody spowodowane przez azotany w jednym państwie członkowskim Unii Europejskiej może oddziaływać na wody w innych krajach. Dlatego niezbędne jest działanie na poziomie wspólnotowym, zgodnie z obowiązującymi aktami prawnymi. Sposób i efekty realizacji wymogów dyrektywy azotanowej w Polsce od momentu wejścia do UE podlegają ocenie Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska (DGŚ), działającej przy Komisji Europejskiej.
W ocenie DGŚ w 2003 r. Polska wyznaczyła zbyt małą powierzchnię obszarów szczególnie narażonych (OSN) i Komisja wniosła do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) skargę azotanową. Trybunał Sprawiedliwości (TSUE) 20 listopada 2014 r. wydał niekorzystny dla Polski wyrok. W wyniku ustaleń kierownictwa resortu środowiska oraz resortu rolnictwa i rozwoju wsi, będących następstwem orzeczenia TSUE, nastąpiła zmiana podejścia do realizacji dyrektywy azotanowej w Polsce. Polega ona na wdrożeniu programu ochrony wód na terenie całego kraju, bez konieczności wyznaczania OSN.
